Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

on a merchant-ship

  • 1 kaupskip

    Íslensk-ensk orðabók > kaupskip

  • 2 KNÖRR

    (gen. knarrar, dat. knerri; pl. knerrir, acc. knörru), m. ship, esp. merchant-ship, opp. to langskip.
    * * *
    m., gen. knarrar, dat. knerri, n. pl. knerrir, acc. knörru; [A. S. cnear]:—a ship, esp. a kind of merchant-ship, opp. to langskip; hann hafði tvá knorru ok sextigu hermanna á hverjum, Fms. iii. 36; öll stórskip bæði knörru ok önnur, ix. 167; er betra at halda langskipum til hafnar en knörrum, Fas. i. 278; eptir þat kom Hængr með knörru tvá, Eg. 71, 79. 98, Lv. 100.
    COMPDS: knarrarbátr, knarrarbringa, knarrarnes, knarrarskip, knarrarsmiðr.

    Íslensk-ensk orðabók > KNÖRR

  • 3 SKIP

    * * *
    n. ship (of any kind).
    * * *
    n. [Ulf. skip = πλοιον; a word common to all Teut. languages, ancient and modern]:—a ship; it is the generic name, including ships of every size and shape; lang-skip, a long ship, a war ship (including dreki, skeið, snekkja); kaup-skip, a merchant ship (including knörr, buzza, kuggr); even of ferry-boats on lakes, rivers, channels, hafa skip á á ( river), Grág. ii. 267; haf-skip, a sea-going ship; segl-skip, róðrar-skip, N. G. L. i. 335, Ld. 300, Hkr. i. 152, Fms. i. 38; ríða til skips, Nj. 4, and in countless instances: of a ship-formed candlestick, járn stika með skipi, Dipl. v. 18. For the heathen rite of burying a man in a ship, see Landn. 81, Ld. 16, Gísl., cp. also Yngl. S. ch. 27; Skjöld. S., of king Ring in Arngrim’s Suppliments (MSS.)
    II. COMPDS:
    1. with gen. plur.: skipa-afli, a, m. a naval force, Sturl. iii. 65, Fms. vii. 248. skipa-búnaðr (-búningr, Fms. x. 119), m. the fitting out of ships, making ready for sea, Fms. viii. 380, ix. 215. skipa-farir, f. pl. = skipa-ferð, Orkn. 428, Fms. iv. 50, Þiðr. 249. skipa-fé, n. a ship-tax, Rétt. 1. 5, H. E. i. 414, Jb. 459. skipa-ferð, f. = skip-ferð, Gullþ. 67, Fms. vi. 321. skipa-fjöldi, a, m. a multitude of ships, Magn. 450. skipa-floti, a, m. a fleet of ships, Fs. 16, Nj. 8. skipa-gangr, m. = skipaferð, Fms. vi. 238, 321, Bs. ii. 131. skipa-görð, f. ship-building, Fms. ii. 107, viii. 105, Rétt. 42. skipa-herr, m. a naval force. Eg. 13, 31, Fms. iii. 74. skipa-kaup, n. the trading with a ship in harbour, Grág. ii. 406. skipa-kostr, m. = skipaafli, Eg. 117, 527, Fms. i. 20, Orkn. 380. skipa-lauss, adj. without ships, Fms. xi. 180. skipa-leið, f. the ‘ship-road,’ way by sea, Fms. x. 92. skipa-leiðangr, m. a levy in ships, Rétt. 81. skipa-leiði, n. = skipaleið. Fms. x. 85. skipa-leiga, u, f. the hire of a ship, H. E. i. 394. skipa-lið, n. a naval force, Eg. 7, Fms. i. 147, vi. 225. skipa-lýðr, m. shipmen, seamen, Fb. i. 122. skipa-lægi, n. a berth, Landn. 54, Fms. vii. 122. skipa-maðr, m. a shipman. mariner, pl. a crew, Grág. i. 451, Nj. 133, Rd. 227, Fms. x. 244. skipa-meðferð, f. shipping business, Grág. ii. 394. skipa-orrosta, u, f. a sea-fight, Sks. 395. skipa-reiði, a, m. a ship’s rigging, Skálda 194. skipa-saumr, m. [Dan. skibs-stöm], ship-nails, Fms. ix. 377. skipa-smiðr, m. a ship-wright, Eg. 135. skipa-smíð, f. sbip-building, Stj. 570. skipa-stóll, m. a supply of ships, fleet, Fms. vii. 292, viii. 163, 177, x. 414, Stj. 346. skipa-tollr, m. a ship-tax, Rétt. 42. skipa-uppsát, n. the right of laying a ship ashore, Grág. ii. 401. skipa-viða, u, f. ship-timber, Fr. skipa-vöxtr, m. the size of ships, Fms. ii. 299.
    2. with gen. sing.; skips-bátr, m. a ship’s boat, Fbr. 103. skips-borð, n. a ship’s board, gunwale, Vkv. 31, Skálda 192, Fms. xi. 140. skips-brot, n. = skipbrot, Grág. ii. 389, Gþl. 482, Fms. ii. 80, Edda 131. skips-bryggja, u, f. a ship’s bridge, gangway. skips-dráttr, m. ship-launching, Grág. ii. 401, Gþl. 371, Fms. ix. 402, Fs. 157. skips-dróttinn, m. a ship’s master, skipper, 655 x. 2. skips-flak, n. a wreck, Fms. ii. 246, Hkr. i. 303. skips-görð, f. = skipgörð, N. G. L. skips-háski, a, m. danger at sea, Jb. 402. skips-höfn, f. a ship’s crew, Fms. ii. 246, vii. 298, Landn. 56, Ld. 118, passim: a harbour, berth; kirkja á s. í Herdísar-vík, Vm. 14. skips-lengd, f. a ship’s length, Grág. i. 209, ii. 399. skips-prestr, m. a ship’s priest, Sturl. i. 117. skips-reiði, a, m. a ship’s tackling, Greg. 76. skips-sátr and skips-uppsát, n. a berth, Gþl. 98, 113. skips-verð, n. a ship’s worth, N. G. L. i. 198.
    B. PROP.
    COMPDS: skipbatr, skipborð, skipbót, skipbrot, skipbrotsmaðr, skipbuza, skipbúinn, skipbúnaðr, skipdráttr, skipdróttinn, skiperfð, skipfarmr, skipferð, skipfjöl, skipflak, skipfærr, skipför, skipgengr, skipgörð, skipherra, skiphlutr, skiphræ, skiphræddr, skipkaup, skipkostr, skipkváma, skipkænn, skiplauss, skipleggja, skipleiga, skiplesting, skipleysi, skipmaðr, skiprestr, skippund, skippundari, skipreiða, skipreiði, skipreiðumenn, skipreiðuþing, skipreiki, skiprúm, skipsala, skipsaumr, skipsátr, skipskeggja, skipskrokkr, skipsleði, skipsmiðr, skipsmíð, skipsókn, skipstafn, skipstjóri, skipstjórn, skipstjórnarmaðr, skipsveinn, skipsýsla, skipsögn, skiptaka, skiptapi, skiptjón, skiptollr, skiptöturr, skipuppsátr, skipverð, skipveri, skipverjar, skipviðr, skipvist.

    Íslensk-ensk orðabók > SKIP

  • 4 BUZA

    * * *
    u, f. [a for. woid; mid. Lat. bussa; O. H. G. buzo; Dutch buise; Engl. herring-buss], a sort of merchant-ship, Fms. vii. 289, ix. 304, xi. 425; freq. in the Ann. of the 14th century; it occurs first A. D. 1251, then 1299: in the 14th century, during the Hanseatic trade with Icel., nearly every ship was called buza, vide Ann.
    COMPD: buzuskip.

    Íslensk-ensk orðabók > BUZA

  • 5 byrðingr

    * * *
    m. [old Dan. byrthing, from byrðr], a ship of burthen, merchant-ship, Eg. 53, Nj. 281, Fær. 12, 195, 196, Fms. iv. 255, vii. 283, 286, 310, viii. 208, 274, 372, ix. 18, 44, 46, 299, 470, x. 25, xi. 430, etc.; this is the genuine Scandin. word, wilst kjóll, kuggr, karfi (q. v.) are all of foreign origin.
    COMPDS: byrðingsmaðr, byrðingssegl.

    Íslensk-ensk orðabók > byrðingr

  • 6 SEKKR

    (gen. -jar, pl. -ar or -ir), m.
    1) sack, bag;
    2) package, truss, in a merchant ship.
    * * *
    m., gen. sekkjar, Stj. 214; pl. sekkar; but mod. sekkir, also Stj. 214, Nj. 134, l. 2 from bottom: [a word common to all Indo-Germanic languages]:—a sack, bag; s. er ílát, Skálda 168; þeir höfðu með sér sekka, Blas. 45; but acc. sekki, Stj. 217; í sekkunum, 215; sekkjar munnr, 214; þeir báru milli sín sekk, Ó. H. 135; sekkr manns heitir byrðr þær er einn fetill er í, N. G. L. i. 349.
    2. a package, trunk, in a merchant ship; gefa alin af sekk hverjum, Sturl. i. 222; þeir tóku sekka nokkura ór búlkanum … fóru nú aðrir sekkar á hann ofan þeir er léttari vóru … sekkir tveir lágu þar hjá búlkanum, Nj. 134: hence sekkja-gjald, n. a ‘trunk-tax,’ a tax payable to the king of Norway by Icel. ships; this tax is first mentioned in deeds of the 14th century, N. G. L. iii. 180, 215–218 (deeds of 1360 and 1383), D. N. ii. 514.

    Íslensk-ensk orðabók > SEKKR

  • 7 BRANDR

    (-s, -ar), m.
    1) brand, firebrand (brandr af brandi brennr);
    2) ship’s beak (= svíri); fellr brattr breki bröndum hæri, the waves break high above the ‘brandar’;
    3) ships’ beaks put up as ornaments over or at each side of the chief entrance of dwellings (brandana af knerrinum lét hann setja yfir útidyrr sínar);
    4) the blade of a sword (brast sverðit undir hjaltinu ok fór brandrinn grenjandi niðr í ána).
    * * *
    m.
    I. [cp. brenna, to burn; A. S. brand (rare)], a brand, firebrand; even used synonymous with ‘hearth,’ as in the Old Engl. saying, ‘este ( dear) buith ( are) oun brondes,’ E. Engl. Specimens; b. af brandi brenn, Hm. 56; at bröndum, at the fire-side, 2, Nj. 195, 201; hvarfa ek blindr of branda, id., Eg. 759; cp. eldi-brandr.
    2. [cp. Dan. brand, Germ. brand], a flame; til brands, ad urnam, N. G. L. i. 50 (rare); surtar-brandr, jet; v. brand-erfð.
    II. [A. S. brand, Beow. verse 1454; Scot. brand = ensis; cp. to brandish], the blade of a sword; brast þat (viz. the sword) undir hjaltinu, ok fór b. grenjandi niðr í ána, Fas. ii. 484, Korm. 82, Eb. 238, Fms. i. 17, Bs. ii. 12; víga-brandr, a war-brand, a meteor.
    III. a freq. pr. name of a man, Brand.
    B. On ships, the raised prow and poop, ship’s beak, (svíri and brandr seem to be used synonymously, Konr. S. l. c.); fellr brattr breki bröndum hærri, the waves rise high above the ‘brandar,’ Skv. 2. 17; brandar af knerri (a b. on a merchant-ship), Grett. 90 new Ed., Fms. ix. 304; hann tók um skipstafninn; en menn hans tóku af hendr hans, því at bráð var eigi af brandinum (sing. of the ‘high prow’ of a ship), viii. 217; leiddist mér fyrir Þórsbjörgum, er brandarnir á skipum Bagla stóðu í augu mér, 372, 247; gyltir brandar ok höfuð, Konr., where some MSS. ‘höfuð ok svirar.’
    2. ships’ beaks used as ornaments over the chief door of dwellings, always in pl.; af knerri þeim eru brandar veðrspáir fyrir dyrum, before (above?) the door, Landn. 231, cp. Grett. 116, where it can be seen that the b. were two, one at each side of the door; hann sá fatahrúgu á bröndum, heaps of clothes on the b., 179; b. ákafliga háfir fyrir höllinni svá at þeir gnæfðu yfir bust hennar (b. exceeding high over the door so that they rose above the gable), gyltir vóru knappar á ofanverðum bröndunum, Konr. S.: these doors are hence called branda-dyrr, Sturl. ii. 106, iii. 200, 218.

    Íslensk-ensk orðabók > BRANDR

  • 8 KUGGR

    (-s, -ar), m. large (foreign) merchant-ship, ‘cog’.
    * * *
    m. [Engl. and Dutch cog; by Du Gauge derived from Lat. concha]:—a cog, a kind of ship, but originally (as is probable) a foreign ship, Saxon, Hanseatic, or the like, Fb. iii. 175, 224, Orkn. 200, 298, Ld. 314, Fms. i. 122, viii. 249, ix. 44, Ann. 1343, 1349, 1392.

    Íslensk-ensk orðabók > KUGGR

  • 9 FINNAR

    m. pl. Finns (usually the early non-Aryan inhabitants of Norway and Sweden; not identical with the modern Lapps or Finns).
    * * *
    m. the Finns and Lapps; Finnr, m. a Finn; Finna and Finn-kona, u, f. a Finn woman, Fms. x. 378; Finn-mörk, f. Finmark, Fms. passim; Finnland, n. Finland; Finnlendingar, m. pl. the Finns; the name Lapps only occurs in Orkn. ch. 1. and Ann. of the 14th century; Finn-ferð or Finn-för, f. or Finn-kaup, n. travelling or trading with the Finns or Lapps, Fms. vii, Eg. 25, Hkr. ii. 162; Finn-skattr, m. tribute paid by the Finns, Eg. 53, Fms. vi. 377; Finn-skref, n. cargo in a Finn merchant ship, Fas. ii. 515. 516; Finnskr, adj. Finnic, Lapp, etc., vide Fms, passim. The trade with the Finns or Lapps was in old times regarded as a royal monopoly, cp. esp. Eg. ch. 10, 14. Ó. H. ch. 122, Har. S. harðr. ch. 104, 106. and the deeds and laws passim.
    II. again the Finns or Lapps were in old times notorious for sorcery, hence the very names Finn and sorcerer became synonymous, cp. Vd. ch. 12, Landn. 3. 2, Har. S. hárf. ch. 25, 34, Hkr. Ól. S. Tr. ch. 36; the law forbids to believe in Finns or witchcraft (trúa á Finn eðr fordæður), N. G. L. i. 389, 403:—often in the phrase, Finn-ferð, f. going to the Finns; fara Finn-farar, f. pl. (N. G. L. i. 350) and fara á Finn-mörk at spyrja spá (352) are used like Germ. ‘to go to the Blocksberg;’ Finn-vitka, að, to ‘Finn-witch,’ i. e. bewitch like a Finn, Fb. ii. 78; Finn-bólur, f. pl. or Finnar, m. pl., medic. ‘Finn-pox,’ pustules in the face, Fél. ix. 209; Finn-brækr, f. pl. ‘Finn-breeks,’ wizard-breeks, concerning which see Maurer’s Volkssagen.

    Íslensk-ensk orðabók > FINNAR

  • 10 kaup-skip

    n. a merchant ship, Ó. H. 215, Eg. 81, Nj. 3, Fær. 249, N. G. L. i. 48, Eb. 49 (v. l.) new Ed., Fs. 70, 85, 92.

    Íslensk-ensk orðabók > kaup-skip

  • 11 LANGR

    a.
    1) long, of space and time (langt sverð, löng stund);
    2) neut., langt, long, far, distant; þeir áttu eigi langt til eyjarinnar, they had no long distance to the island;
    3) e-m er langt at e-m, one is interested in a person; hvat er yðr langt at þessum mönnum, what interest do you take in these men?;
    4) long, wearisome (þér mun langt þykkja hér á heiðinni).
    * * *
    löng, langt, adj., compar. lengri, superl. lengstr, [common to all Teut. languages]:—long, of space and time; löng sverð, Fas. i. 379; af löngu skeggi, Skálda 181; lengri hina eptri fætr, Stj.; þóat sú sé lengri, N. G. L. i. 44; þeir lifa opt langan aldr er með orðum eru vegnir, a saying = Engl. words break no bones, Nj. 252; hann fékk eigi mælt tveim orðum lengra samfast, Hkr. ii. 138; Föstudagr inn langi, Long Friday, Good Friday, passim; langt líf, Hom. 12; mjök langa hríð, Nj. 94; þá er dagr er sem lengstr, þá er nótt er sem lengst, Landn. (pref.); vili þér þiggja lengra líf, Fms. vi. 166; sigr þinn mun eigi langr vera, xi. 23; höfum vér eigi heyrt þessa sögu lengri, we have not heard this story any farther, i. e. here ends the tale, Njarð. (fine); þat er löng saga at segja, ‘tis a long story to tell, Fms. xi. 99; seint er um langan veg at spyrja tíðenda, a saying, Edda 31; endi-langr, liggja endi-langr, to lie at full length; hón lagðisk sem hón var löng hjá honum, Karl. 47: long in prosody, Skálda 175, 179.
    II. neut. long, far, distant; langt á milli fjalls ok fjöru, Landn. 57; ok áttu eigi langt til eyjarinnar, Fms. i. 41; langt í brott, a long way off, far away, Stj. 195; langt mun yðr flestum til at ér veiðit svá, Ó. H. 78; fljótið var svá mikit, at langt var um úreitt, that it was impassable far beyond that, Nj. 63; hann seildisk upp svá hátt sem hann mátti lengst, Edda 33; svá langt vestr, at engi hefir síðan lengra eignask, Landn. 41; lið kom vel til hans ór héruðum, en fátt kom um lengra, Fms. iv. 385; þvíat þeir ætluðu ekki lengra í kveld en til Höfðabrekku, Nj. 252; ok þurfti þar eigi lengra at grafa til vatns en í djúpum dölum, Edda (pref.); langt mun í milli vera lítilmennsku minnar ok þess hins mikla áhuga er þér býr í brjósti, Fms. iv. 80: in the saying, leita langt um skammt, cp. Lat. quod petis hic est, Nj. 207.
    III. adverbial phrases; of langt, far off, þá sá hann of langt krossinn, 656 B. 5; langt frá, far from it! langt-um, by far; langtum betra, better by far.
    2. löngu or laungu, long since; sá ek þetta löngu á hans yfirbragði, Fms. i. 141; svá sem ek sagða yðr löngu, 139; sem mér sagði löngu hugr um, Nj. 191; mjök löngu, very long ago, Sks. 117; seg oss ný tíðendi, löngu fundumsk vit næst, we have not seen one another for an age, Bjarn. 15: fyrir löngu, long ago; þat vissa ek fyrir löngu at ek var vel kvæntr, Gísl. 69; hann hafði tekinn verit ór jörðu fyrir löngu áðr, Fms. i. 51: löngum, long, mostly, continuously; Eirekr var löngum með föður sínum, 6; hón var löngum um nætr á kirkju at bænum sínum, Ld. 328; en þó löngum ( mostly) vel stiltr, Nj. 38; þeir vóru samflota, svá at hvárir vissu löngum til annarra, Eg. 126: compar. lengrum, longer; lengrum en lög stóðu til, Fms. xi. 99; þeir skolu skipta vikum eða smærum, ok eigu þeir at ráða er lengrum vilja skipta, Grág. ii. 350: superl. lengstum, mostly, most of the time; höfuðborg sú er Geira sat í lengstum, Fms. i. 101; hann var þó lengstum at Grjótá, Nj. 135; gamanmál er þit munut lengstum um tala, Ld. 306.
    IV. metaph. longing, taking interest in; hvat er yðr langt at þessum mönnum, hvárt mægð eðr frændsemi, what interest take you in these men? Fms. ii. 211; hann lét eigi ráða, hvárt menn vóru tignir eða útignir, eðr honum mikit at langt eða lítið, Rb. 364.
    2. neut. long, weary; langt þykki mér, ligg ek einn saman, Eg. (in a verse); þat vil ek, at þú komir til heimkynna minna, þvíat þér mun langt þykkja hér á heiðinni, Grett. 130 new Ed.
    V. in many local names, Lang-ey, Langa-nes, Langa-hlíð, Langa-land (the Danish island), etc., Landn.; see below.
    B. COMPDS: langabein, langabúr, langidjákn, Langafasta, Langifrjádagr, Langaspjót, langatöng.
    II. lang-afi, a, m. a great grandfather. lang-amma, u, f. a great grandmother; langömmu-bróðir, -systir, a great granduncle, aunt. lang-áss, m. a purlin, opp. to þvertré, Fms. ix. 512. lang-bakki, a, m. (see bakki 2); in the phrase, skjóta í langbakka, to stave off for a long time, Fms. x. 132. lang-band, n. the purlin along the roof in a house. lang-barðr, m. a halberd, Hkm. 7; Edda (Gl.) reckons it amongst swords: name of a serpent, Edda (Gl.) Lang-barðar, m. pl. the Lombards, either from their beard (barð) or battle axe (barða), Skv. 3, Greg. 63. Langbarða-land, n. Lombardy, Mart. lang-bein, n. = langabein, a nickname, Ann. lang-bekkr, m. a long bench, bench lengthways, opp. to þverbekkr, Fms. vi. 193, Sturl. i. 142, iii. 182. Lang-brók, f. ‘Long-breek,’ nickname of a lady on account of her tall stature, Nj. lang-eldar, m. pl. long fires (see eldr II), Eb. 276, Nj. 15, Korm. 144. lang-ermar, f. pl. long sleeves, Fms. vii. 321. lang-feðgar, m. pl. agnate-forefathers, ancestors by the father’s side, counted upwards, Hkr. i. 1, Eg. 2, Nj. 158. langfeðga-kyn, n. the lineage of langfeðgar, Hkr. i. 14. langfeðga-nöfn, n. pl. the name of one’s langfeðgar, Edda 153 (pref.) langfeðga-tal, n. a tale or roll of langfeðgar, agnate pedigree, Eg. 536: the name of an old historical work containing ancient pedigrees of kings, Hkr. i. (pref.) langfeðga-tala, u, f. = langfeðgatal, Nj. 25. langfeðga-ætt, f. = langfeðgakyn, Fms. x. 158. lang-feðgin, n. pl. ancestors, agnate and cognate. lang-feðr, m. pl. = langfeðgar, and langfeðra-tal, n. = langfeðgatal, Gþl. 284, Stj. 331, Fagrsk. 151, Hom. 46. lang-feðri, n. = langfeðgar, Landn. 167. lang-ferð, f. a long journey, Sturl. ii. 185, Fs. 51, Bs. ii. 162. langferða-maðr, m. one who ‘fares’ far, a far traveller, Fs. lang-frami, a, m. lasting fame, Orkn. 466, Fb. ii. 513, Mar.; á langframann, mod. til langframa, adverb. for good, Rétt, 4. 25. lang-fættr, adj. long-legged, Stj. 276. lang-för, f. = langferð, Eb. 298. lang-gæði, n. long-lasting, corrupt from langæð. lang-gæðr and langæðligr, adj. a later and inferior form for langær, langæligr, Bs. i. 62, Fas. iii. 57. lang-háls, m. long-neck, a nickname, Landn. lang-hálsaðr, adj. long-necked, Njarð. 364. lang-hendr, adj. with long hands, Ld. 298. Lang-hlíðingar, m. pl. the men from Langahlíð, Sturl. lang-húfr, m. long-hulk, name of a ship, Bs. lang-húsa, að, to run, in a pun (langhús = rann), Krók. 63, 64. lang-hyggja, u, f. long-suffering, Barl. 42. lang-höfðaðr, adj. long-beaked, of a ship, Hkv. 1. 24. lang-höfði, a, m. a nickname, Sturl. lang-knakkr, m. a kind of bench, Finnb. 310. lang-lega, u, f. a long stay, of a weatherbound ship, Fms. ix. 296; as also of long sickness in bed. lang-leggr, m. the long leg, bone of a leg of mutton, Bárð. 176, Háv. 40. langleggjar-stykki, n. a leg of mutton, Háv. 40. lang-leiði, n. lengthwise; langleiði sín á milli, at a long distance, Stj. 73, Eg. 579. lang-leikr, m. length, Stj. 346. lang-leitr, adj. long-faced, Fms. i. 155, ii. 20, vii. 175, 321, Þiðr. 174, Bs. i. 72. lang-liðit, n. part. after a long time, Bs. ii. 133. lang-liga, adv. for a long time past, = mod. langalengi, Js. 24, Sturl. iii. 297, Fas. ii. 268. lang-lífi, n. long life, Fms. vii. 73, K. Þ. K. 60. lang-lífr, adj. long-lived, Fs., Fms. iii. 173. lang-loka, u, f. ‘long-lock,’ a kind of eight-lined verse in which the first and the last line make a sentence, whilst the six between them are intercalary, of which Edda (Ht.) 14 furnishes a specimen: in mod. usage langloka is a poem not divided into strophes, for specimens of which see Snót 72, 215. lang-lund, f. long-suffering, langlundar-geð, n. id. lang-minni, n. a long memory. lang-minnigr, adj. having a long memory, Nj. 30, v. l.: long to be remembered, Pr. 158. lang-mælgi, f. long-winded talk, Fms. v. 225. lang-mæli, n. long talk, Hom. 125, Bs. ii. 117. lang-mæltr, part. long-spoken, long-winded, Sks. 316, Hom. (St.) lang-nefjaðr, adj. long-nosed, Sturl. ii. 133, iii. 105. lang-nefjur, f. pl. rowlocks, Edda (Gl.) lang-nefr, m. long-nose, a nickname, Sturl. lang-niðjar, m. pl. a descending lineage by the father’s side, pedigree of agnates, counted downwards, Vsp. 16; opp. to landfeðgar when counted upwards in time. lang-nætti, n. the long night, Fr. lang-orf, n. a long handle of a scythe, Korm. 38, Sturl. i. 180, Sks. 358. lang-pallr, m. a dais along (not across) the hall, Fms. vi. 439. lang-reið, f. a long ride, Vígl. 61. lang-ræða, u, f. a long talk, Fms. ix. 252. lang-ræðr, part. long-spoken, long-winded, Sks. 316. lang-ræki, n. rancour, an unforgiving temper, N. G. L. ii. 417, Hom. 33, 143. lang-rækr, adj. having a long memory, brooding long over past wrongs, Anal. 171, Eb. 42, Bret. 92, Þiðr. 181, Fas. iii. 520. lang-samlega, adv. incessantly. lang-seta, u, f. a long stay, Vm. 113. lang-setis, adv. lengthways, lang-skepta, u, f. a long-shafted spear, Karl. 405. lang-skeptr, part. long-shafted, Sks. 388, Fs. 64. lang-skip, n. a long ship, a kind of large ancient ship of war, distinguished from the lesser skeið, both being distinguished from the merchant’s knörr (cp. Gr. ναυς μακρα, Lat. longa navis), Hkv. 2. 11, Ó. H., Fms. passim, Eg. 37, 42; langskips mastr, rá, segl, a mast, yard, sail of a long ship, Sturl. i. 194, Eg. 198, 515, Fms. vii. 30, passim. langskipa-görð, f. building of a langskip, Gþl. 121. langskips-búza, u, f. = langskip, Hkr. ii. 143. langskips-menn, m. pl. the crew of a long ship, Fms. ii. 16, Fs. 92. lang-skör, f. the lower hem of a tent, Fas. i. 372. lang-staðinn, part. of old date, long-standing, Lv. 77. lang-stóll, m. a long seat, Vm. 7, Fas. i. 84. lang-stræti, n. a long street, Fms. viii. 319. lang-sýnn, adj. far-sighted, Fas. i. 157. lang-sæi, f. a far sight, Edda i. 544. lang-sær, adj. long-sighted, prophetic, Lv. 81. lang-talaðr, part. long-spoken, Fms. i. 288. lang-úðigr, adj. = langrækinn, Hkr. iii. 252. lang-vari, a, m.; til langvara, to last long, Njarð. 376. lang-vaxinn, part. longish, Fms. ii. 59. lang-vé, mod. lang-vía, u, f. a bird, columbus troile, Edda (Gl.) lang-viðir, m. pl. the long timbers in a house or ship, N. G. L. i. 65, 100, Hom. 95. lang-viðri, n. pl. long-continued weather, heat, cold, or the like; langviðrum skal eyða grund, Mkv. 24; cp. Ísland eyðist af langviðrum ok lagaleysi, Ísl. Þjóðs. i. 438. lang-vinnr, adj. long-lasting, of sickness, bad weather, or the like. lang-vinr, m. a friend of long standing, Hm. 157, Fas. ii. 64, Bárð. 173; langvinirnir rjúfask sízt, a saying, Grett. 184 new Ed. lang-vist, f. a long abode, Hom. 9, Fr.: adv. langvistum, staying long, Fbr. 33, Fms. vii. 112, Eg. 227, Fs. 149. lang-vængr, m. long wing (?), Vm. 27. lang-þili, n. the wainscot lengthwise, opp. to þverþili, Gþl. 346. lang-æð, f. long-lasting; til langæðar eða fullnaðar, Bs. i. 740, Ant. 112. lang-æliga, adv. for a long time, Sturl. ii. 186, MS. 625. 77. lang-æligr, adj. long-lasting, Stj. 47, Fas. i. 171, Bs. i. 311. lang-ær, adj. [langr and æ = ever, or akin to Germ. ew, ewig], long-lasting; langætt musteri, MS. 677. 6: vegsama föður þinn ok móður, svá at þú sért langær yfir jörðinni, Stj. 301 (Fifth Commandment); hverr eldrinn mun vera heitari ok langærri, Fms. vii. 37; má vera at sigrinn verði ekki langær, ii. 10; at langær friðr standi í þessu landi, Bs. i. 572.

    Íslensk-ensk orðabók > LANGR

  • 12 HÚFR

    (-s, -ar), m. hulk or hull of a ship (undir húfinn á skipi).
    * * *
    m., an older form hófr, Fms. i. 176 (in a verse), as also in hófregin (q. v.), and in the phrase, eiga mikið í hófi (below):— the hulk or hull of a ship; hann þrífr upp fork ok rekr út í húfinn á skipi þeirra, hann færði forkinn í þann húf skipsins er seglit hafði ofan farit ok seglit hallaðisk áðr, Fær. 165; upp í naustið ok settu undir húfinn á skipi Orms, Ísl. ii. 81; kjöl eða stafna, húf eða hálsa, N. G. L. i. 100, freq. in Lex. Poët.; skeiðar-húfr, a ship’s hull, Arnór; stíga fyrir húf, to go overboard, Jd.; hafskips húfar, Fms. vi. (in a verse); héldir húfar, the frosted ships, Jd.; skörum hveldr húfr, Arnór; svelldr húfr; breið-húfaðr, broad-hulled.
    COMPDS: húflangr, hófregin.
    II. metaph. phrases, vera heill á hófi, to be ‘hale in hull,’ i. e. to be safe and sound; eiga mikit í hófi (húfi), to own much in a ship, to have much at stake, metaph. of a merchant.

    Íslensk-ensk orðabók > HÚFR

  • 13 FLEY

    * * *
    n. a kind of swift ship (= snekkja, q. v.); only found in poets, as Thiodolf calls the sea fleyja flatvöllr, the flat-field of the fleys, cp. Hkv. 2. 4; fley ok fagrar árar, a fley and beautiful oars, Egill; used by poets also in many compds, as fley-braut, fley-vangr, the road-field of the fleys, etc.; never in prose, except in pr. names, as Gesta-fley, Fms. viii, Sverr. S.; but fley-skip occurs not only in verse, Fb. i. 528, but also in a deed of the year 1315, N. G. L. iii. 112:—also used of merchant ships, Ann. The Span. flibóte, Engl. fly-boat (Johnson) point to a form fley-bátr = fley-skip, though that form has not been found; from the Span. flibóte prob. came the Ital. flibustiero, Anglo-American filibuster: perh. also the Germ. freibeuter, Engl. freebooter, Dutch vrijbuiter represent the same word, altered so as to give an intelligible sense in the respective languages.

    Íslensk-ensk orðabók > FLEY

См. также в других словарях:

  • merchant ship — ➔ ship1 * * * merchant ship UK US noun [C] ► TRANSPORT a ship used for trading rather than for military purposes: »The submarine struck a Norwegian merchant ship in the western Mediterranean Sea. merchant shipping noun [U] …   Financial and business terms

  • Merchant ship — Merchant Mer chant, a. Of, pertaining to, or employed in, trade or merchandise; as, the merchant service. [1913 Webster] {Merchant bar}, {Merchant iron} or {Merchant steel}, certain common sizes of wrought iron and steel bars. {Merchant service… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Merchant Ship Fighter Unit — The Merchant Ship Fighter Unit (MSFU) was a Royal Air Force operational aircraft unit based at RAF Speke during World War II.[1] The aircraft operated by the MSFU were Hawker Sea Hurricanes. These planes were operated from 35 merchant ships… …   Wikipedia

  • merchant ship casualty report — A report by message, or other means, of a casualty to a merchant ship at sea or in port. Merchant ship casualty reports are sent by the escort force commander or other appropriate authority to the operational control authority in whose area the… …   Military dictionary

  • merchant ship — prekinis laivas statusas T sritis Gynyba apibrėžtis Komercinius vežimus atliekantis laivas, išskyrus upių, upių žiočių laivus ir laivus, plaukiojančius tik uosto ribose. atitikmenys: angl. merchant ship pranc. navire de commerce; navire marchand …   NATO terminų aiškinamasis žodynas

  • merchant ship communications system — prekinių laivų ryšių sistema statusas T sritis Gynyba apibrėžtis Pasaulinė prekinius laivus siejanti ryšių sistema, kurios pagrindas yra taikos metu veikianti komercinė organizacija, kontroliuojama Operacinės valdymo vadovybės. Ji gali dirbti… …   NATO terminų aiškinamasis žodynas

  • merchant ship control zone — prekinių laivų kontrolės zona statusas T sritis Gynyba apibrėžtis Apibrėžtas jūros ar vandenyno rajonas, kuriame gali reikėti valdyti, kontroliuoti ar apsaugoti sąjungininkų laivyną. atitikmenys: angl. merchant ship control zone pranc. zone de… …   NATO terminų aiškinamasis žodynas

  • merchant ship reporting and control message system — prekinių laivų pranešimų ir valdymo sistema statusas T sritis Gynyba apibrėžtis Pasaulinė pranešimų sistema informacijai, susijusiai su prekinių laivų valdymu, perduoti. atitikmenys: angl. merchant ship reporting and control message system pranc …   NATO terminų aiškinamasis žodynas

  • merchant ship — ship that carries goods to be sold …   English contemporary dictionary

  • Queen Charlotte (merchant ship) — The Queen Charlotte was a British merchant ship in the late 18th century. It was named after Charlotte, the queen consort of King George III. This merchant ship should not be confused with the various Royal Navy ships called HMS Queen Charlotte… …   Wikipedia

  • merchant ship — noun a cargo ship they did much of their overseas trade in foreign bottoms • Syn: ↑bottom, ↑freighter, ↑merchantman • Derivationally related forms: ↑freight (for: ↑freighter) …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»